Kijkje in de keuken: Waarom tekenen niet mijn hobby is

What's going on in the kitchen? Studio Edward Kobus geeft jou een kijkje in de keuken van een creatief bedrijf. Waar de balans moet worden gevonden tussen zakelijkheid en creativiteit. Waar inspiratie even belangrijk is als reflectie. En waar ook nog gewerkt moet worden. Deze keer, in het kader van reflectie, gaat het over hobby's.

Het is altijd met de beste bedoelingen. Maar als iemand het over mijn werk heeft en daar terloops het woordje hobby bij noemt, dan…
Laat ik het zacht uitdrukken: Dan raakt me dat. Het irriteert. Of minder omslachtig gezegd: Mijn bloed begint te koken en mijn fantasie produceert in rap tempo een hele trits gewelddadige scenario’s.

Niemand die daar beter van wordt.

Ik heb niks op hobby’s tegen, heus(!)

Persoonlijk heb ik geen problemen met hobby’s in het algemeen. Daar zitten hele goede bij. Sommige van mijn beste vrienden hebben hobby’s!
Ik zou zelfs willen zeggen dat ik iedereen een hobby of stokpaardje gun. Immers, in de zoektocht naar geluk, verdient iedereen een beetje voldoening.

Het mag dan ook voor zich spreken dat mijn irritatie vooral betrekking heeft op mijzelf. Het roept vragen bij me op: “Neem ik mijn vak wel serieus? Werk ik wel hard genoeg? Investeer ik wel genoeg in mijn ontwikkeling?”
Goeie vragen denk ik. Af en toe even de vinger aan de pols, daar is niks mis mee. Daarbij denk ik, dat ik die vragen allemaal positief kan beantwoorden.

Neem ik mijn vak wel serieus?

Waarom vind ik die term ‘hobby’ dan toch een beetje beledigend?

Wel nu. Hobby’s zijn leuk. Maar bovenal zijn ze vrijblijvend. Ze dienen tot het verkrijgen van persoonlijke voldoening. Een hobby is een cadeau aan jezelf.
En ik moet toegeven: Ik voel me met regelmaat voldaan als ik aan het tekenen ben. Maar vrijblijvend zou ik het niet willen noemen. Daarvoor hangt er teveel van af.

Tastbaar maken

Tekenen is voor mij een manier om uiting te geven aan concepten en denkbeelden. Om de wereld om mij heen te verwerken. Maar ook om vanuit het niets, iets te creëren dat iedereen kan zien. Wat aanvankelijk een idee was, wordt inzichtelijk, tastbaar.

Tekenen kan een fijne manier van communiceren zijn. Er is alle ruimte voor experiment, en alle tijd die nodig is om te zeggen wat je wilt. Maar is een tekening klaar, dan is het wat het is. Overgeleverd aan de mening en smaak van een ander.
Soms is een tekening een mooie manier om een enkeling iets te zeggen. Soms kun je er duizenden mee bereiken. Soms blijft ze jarenlang drijven in vergetelheid om pas na generaties op waarde te worden geschat of te worden begrepen.

Je zult begrijpen: Het is mij pure ernst.

Ontwikkeling

Zoals ik ook praten, lezen en schrijven serieus neem. Om me te ontwikkelen op het creatieve vlak laat ik me frustreren, ben ik bang om te mislukken, en wantrouw ik gevoelens van voldoening als iets goed gelukt is.
Wars van vrijblijvendheid en hobbyisme, het is immers mijn wil om me te verdiepen, beter te worden. Een ontwikkeling in te zetten en door te maken.

Het is alles of niets. En zeker niet vrijblijvend!

Als dat niet kan, dan teken ik niet. Want ja, het is alles of niets. Zeker niet vrijblijvend. En misschien ben ik niet realistisch; Dromend van een carrière waarin ik excelleer door me volledig te geven. Op karakter. En op eigen verantwoordelijkheid.

Misschien faal ik jammerlijk. Misschien ga ik snoeihard onderuit. Die mogelijkheid kan ik niet uitsluiten.
Maar als het me wel lukt mijn dromen waar te maken, dan blijkt wat voorheen een droom was, ineens ambitie te zijn. Dan is de wereld een eigenzinnig -maar niet weg te denken- bedrijf rijker.

Één ding staat vast: Tekenen zal nooit mijn hobby zijn.

Muzikale ondersteuning: Bruce Springsteen – Working on a Dream

Tags: tekenen, voortgang
Geplaatst op: september 16, 2016