Elke dag een tekening, week 23 | #EdwardsDailyDrawing

Achter huis. We zijn hard bezig geweest met onze achtertuin de afgelopen tijd.
Na drie maanden hard uitstellen waren we dan eindelijk zover dat we op ons nieuwe tuinmeubilair konden zitten. Dat ging ons aanmerkelijk beter af dan het daadwerkelijke gewroet waar onze tuin om vraagt.

Ergens in de onmetelijke verzameling speelgoed van mijn zoons bevindt zich ook deze trekpop. Pinokko’s neus ontbreekt, wat -samen met het kruis op zijn rug- deze tekening nogal wat lading meegeeft.

Op evangelische foldertjes van allerhande kerken kom je dit soort taferelen ook wel eens tegen. Vaak met duiven. Maar die lichtstralen mogen natuurlijk niet ontbreken.
Vaak als ik ’s avonds door Friese landschappen fiets word ik getrakteerd op dit soort beelden. Met zwaluwen soms, of futen en kieviten.
Fietsen door Friesland is maar al te vaak een goddelijke ervaring.

Vakantie vieren. Pieter Winsemius had het er soms moeilijk mee. Vooral als hij weer eens roeide, tegen de stroom in. Dan zag hij het verschil met zijn werk niet meer.

Nog meer oogst van fietsen door Friesland. Een molen even ten zuiden van Leeuwarden.

Nee, Jan Steen hoef ik niet te evenaren. Maar wel wil ik van hem leren.
Zijn composities zijn fenomenaal. Zijn personages vol leven en verhalen.

Deze tekening heb ik gemaakt met ‘Rederijkers bij een Venster’ als voorbeeld. Ik ben daarvoor niet afgereisd naar Philadelphia, waar het hangt. Ik moest het doen met een digitale variant. Desalniettemin is het een goede manier om een schilderij te leren kennen. En dan vooral hoe het is opgebouwd. Maar, ook de betekenis is mij niet ontgaan. Daar kun je bij een moralistisch mens als Jan Steen moeilijk omheen.

Een rederijker is (in dit geval) een soort 17e eeuwse hobbydichter die in clubverband binnen gestelde kaders zo mooi mogelijk versen probeerde op te stellen. Sommige mensen, waaronder Jan Steen, dreven er wel wat de spot mee, zo heeft Jan Steen hier vooral het versje ‘Rederijkers kannekijkers’ mee willen verbeelden. Blijkbaar las menig rederijker zijn teksten met dubbele tong voor.

Tja, al die dichters zijn zuiplappen. Dat was toen zo, en nu doorgaans nog.

Voor wie zich afvroeg hoe een Duif de Amsterdamse grachten ziet: voilà.
Overigens, een enkele Amerikaanse toerist ziet het, na opgestegen te zijn, eender.
Deze tekening is mijn eerste volledig digitaal uitgewerkte. Heel duurzaam zo zonder gebruik te maken van inkt en papier.