Zie hier de resultaten van mijn 25e week #EdwardsDailyDrawing!
Volg me op Facebook, Google+, Pinterest of Twitter voor de dagelijkse updates.
In de schaduw van een van de poorten van het oude Edwardia. Een laatste blik achterom, en dan snel voorwaarts richting Nij Wanhoperveen!
De gemeente zat al jaren te broeden op een goede slogan. Dat was verspilde moeite. In Nij Wanhoperveen was eigenlijk nooit iets te doen. Nu ja, soms dan. Als er iemand werd begraven die zich letterlijk dood had verveeld. Daar liep het hele dorp voor uit. Maar zelfs dat was niet meer wat het geweest was.
Boer Tammo vond het al lang best. Hij had zijn hele leven al gewoond in Nij Wanhoperveen. En ondanks zijn tengere, ietwat ondervoede aanblik, was er bij hem van wanhoop geen sprake. Hij was daar zeer stellig in: “Geluk is een keuze, en ik kies voor Nij Wanhoperveen!”
Boer Tammo zag alles scherp: “Als terpen en dijken niet meer volstaan, dan bouwen we onze dorpen en steden wel op de schepen waar ons land rijk aan is.”
Monumentaal was het pand. De weinige notabelen die Nij Wanhoperveen had gekend, hadden hier gewoond. Achter de voordeur hielden vele verhalen zich schuil voor het daglicht. Helaas was er niemand bereid deze oude dame op te knappen. Ze droeg haar verval met trots.
Ondanks alles, was meneer de Bruin toch op vakantie gegaan. Hij vond zichzelf terug op de trappen van een grote stad, met als enige andere levende wezen een vogel. Wist dat beestje veel?