Elke dag een tekening, week 33: Belly & Ames | #EdwardsDailyDrawing

Officer Chuck Ames (1917-1975) was de rechterhand van inspector Belly. Hij stond bekend als loyaal en sprong altijd voor zijn meerdere in het vuur.
Zijn collega’s gaven hem de bijnaam ‘Dirty Chucky’. Dirty; vies. Niet omdat hij corrupt was -niet meer dan de gemiddelde agent in zijn district- maar vanwege zijn humor. Die was banaal, platvloers en niet zelden vrouwonvriendelijk. Het werd geaccepteerd, men lachte er om. Ames had namelijk één grote troef: hij was in de oorlog een held geweest door tien soldaten uit de handen van de vijand te bevrijden. Met gevaar voor eigen leven.

Inspector James Belly (1902 – 1969) was een voortreffelijk speurder. Hij beschouwde de wereld met een zekere afstand. Hij oordeelde zelden, maar zag wel de dieper liggende motieven van anderen. Dat had hem met de jaren steeds droever gestemd. Vandaar ook dat hij niet meer in ’the City’ werkte, maar downtown. Naar eigen zeggen kon hij de politieke spelletjes hogerop in de boom niet meer aan. Hij opereerde liever vanuit de luwte.
De werkelijke reden was dat zijn drankgebruik en melancholische inborst steeds meer zijn scherpe blik vertroebelde. In ’the City’ was geen plek meer voor Belly.

Het politiebureau ‘downtown’ was klein. Iedereen kende er elkaar. Er was zelfs sprake van een welhaast warme band tussen de agenten en de lokale criminelen.
Dat kwam tot een einde toen een reeks moorden de buurt opschrikte. De slachtoffers hadden allemaal de initialen ‘CC’ uitgeschoren in hun vacht. James Belly wist het meteen: Dit was het werk van de bende van Crazy Cow. Een groep amorele schurken die tot dan toe alleen in ’the City’ opereerde.

Na 5 moorden op de meest uiteenlopende lieden, bleek er één constante factor uit de verschillende getuigenissen die het politieteam had verkregen. Er was altijd een net geklede vos in de buurt van de misdaad geweest. Reden voor Belly om op 9 februari 1952, om klokslag 11:00 uur in de ochtend Jack Fox (1922-1961) te arresteren. De enige vos die  connecties had met de beruchte Crazy Cow en zich bovendien steevast netjes uitdoste.

Het verhoor duurde exact 24 uur, waarbij Belly en Ames elkaar voortdurend afwisselden. Daarbij haalden ze alle trucs uit de kast om de charmante maar sluwe meneer Fox aan het praten te krijgen.
Aanvankelijk uitte die enkel zijn ongenoegen en vroeg voortdurend om een advocaat. Maar om 11 uur, exact een dag na zijn arrestatie, brak hij.
Hij vertelde Ames -die de hele tijd ‘good cop’ had gespeeld- de details van een rendez vous waar Crazy Cow en zijn bende op heterdaad betrapt zou kunnen worden op het verhandelen van wapens. Moordwapens in dit geval.

Toen Belly de details van de rendez vous te horen kreeg, bedacht hij zich geen moment. Hij liet Ames voor versterking zorgen en liet zichzelf alvast naar de plek van bestemming brengen. Die was op goed een half uur rijden van het bureau. De rendez vous zou dan exact vijf minuten bezig zijn.
Groot was de teleurstelling en schaamte bij inspector Belly toen hij aankwam. De leegstaande opslagloods, die als decor moest dienen voor de meeting van Crazy Cow, was geheel verlaten.
Binnen hing alleen een spandoek: “Doe de groeten aan Chuck! -Crazy Cow”
Belly begreep dat hij er in was geluisd. Als een beginneling! Maar hij wist nog niet half hoe machtig Crazy Cow was.

De reikwijdte van Crazy Cow’s invloed deed zich pas echt goed blijken toen Belly kwaad en verbitterd terugkeerde naar het bureau. De enige levende ziel die hij daar aantrof was Chuck Ames. Vastgebonden op vloer van de cel waar Jack Fox had moeten zitten.