Gezien: Kinke Kooi @ Fries Museum

Het woei hard en slagregens teisterden de weinige wandelaars op het Wilhelminaplein, het grote centrale marktplein in Leeuwarden. Ik bevond me -op een doordeweekse dag- In de nok van het Fries Museum. Ik keek uit over het centrum van de stad. Het bleek een mooi contrast met binnen. Hier hing het werk van kunstenaar Kinke Kooi. Haar tekeningen warm en uitnodigend, om van heel dichtbij te bekijken.

Lovende kritieken
Kinke Kooi, geboren in Leeuwarden, opgegroeid in Friesland en tegenwoordig woonachtig in Arnhem, kan rekenen op steeds meer waardering. Haar werk groeit sinds halverwege de jaren ‘90 wereldwijd langzaam aan populariteit en invloed. De laatste jaren gaat het snel. Deze expositie, ter ere van het winnen van de Gerrit Benner Prijs, kon rekenen op (lovende) aandacht van de NRC en Trouw.

En terecht.

Eigen regels
Kooi verwerpt de dogma’s die ze meekreeg van de kunstacademie en werkt volgens haar eigen regels. Deze houden in dat ze fascinaties, schaamte en taboe’s niet uit de weg gaat maar ze juist uitdiept. En dat ze juist heel erg veel tot in het kleinste detail uitwerkt. Heel anders dan ze vanuit haar opleiding aan de Arnhemse Kunstacademie meekreeg. Daar was het not done om alles zo ver uit te werken.

Intiem
Zo wordt je als toeschouwer getrakteerd op intiem werk waarin wordt gereflecteerd op het mens zijn in het algemeen, en vrouw zijn in het bijzonder. Kooi onderzoekt schaamte door goed te kijken naar vetkwabben, schaamhaar, menstruatie en cellulitis. Ze geeft zichzelf bloot. Maar van zelfbeklag of een schreeuwerige aanklacht is geen sprake. Het is meer een verkenning. En zo er al statements worden gemaakt, dan zijn ze subtiel in potlood toegevoegd.

Plotselinge huiskamertjes
Alle misschien ongemakkelijke zaken die Kooi aanstipt, giet ze in zeer toegankelijke en warm aandoende werelden. Met natuurlijke, organische en soms anatomische vormen schept ze uitnodigende labyrinten.
Je kunt als kijker wel van een afstand toeschouwen, maar écht iets zien, écht iets ontdekken, doe je pas als je dicht op de doeken gaat staan.
Ga dan op reis gaat door het werk van Kooi, en loop plotseling tegen knusse huiskamertjes aan waar je dacht verdwaald te raken in organische doolhoven.

Liefde, vakmanschap en humor
Er worden serieuze zaken aan de kaak gesteld. Toch is wat uiteindelijk de boventoon voert, de liefde, de aandacht, het grote talent en vakmanschap waarmee het werk gemaakt is.
En niet te vergeten: De subtiele en relativerende humor waarmee het wordt gebracht.

Ik kan niet anders dan blij worden van haar werk. Al klinkt dat dan weer heel oppervlakkig en ga ik dan voorbij aan alle diepgang. Toen ik terug naar huis fietste, op weg naar mijn eigen knusse tekenstudio, was ik dusdanig vol van alle indrukken dat de spits, de koude regen en de wind mij niet konden deren.

How can I make this about me?

Wat ik meeneem uit deze tentoonstelling is een bevestiging in hoe waardevol ik het vind als je kunt (ver)dwalen in een kunstwerk. Kinke’s werk doet heel intuïtief en fantasierijk aan, en dat sluit aan op een beslissing die ik heb genomen om in mijn autonome werk niet op referenties te bouwen maar hoofdzakelijk uit te gaan van mijn eigen verbeelding en herinnering. De kunstwerken van Kinke Kooi inspireren me om dit nog groter aan te pakken.
Daarbij zet het me aan het denken over waar mijn fascinaties en schaamte nu precies liggen en wat ik daarvan zou willen delen. En of dat iets bijdraagt. Wat ik heel sterk vind is de kwetsbare opstelling van Kooi die totaal niet kwetsbaar aanvoelt.

Meer info
De tentoonstelling met het werk van Kinke Kooi is te zien tot 30 maart 2024 in het Fries Museum (waar ook nog steeds de tentoonstelling over Christoffel en Kate Bisschop te zien is).

Check ook zeker de website van Kinke Kooi voor een eerste indruk.

Tags: fantasie, fries museum, inspiratie, kinke kooi
Geplaatst op: januari 24, 2024