Joyriding met de auto’s van mijn zoons

Mijn zoons zijn rijk. Ze hebben een wagenpark van jewelste. Daarmee rijden ze door hun zelfverzonnen landgoed. Een koninkrijkje, waarvan de grenzen veel verder weg liggen dan mijn fantasie me toelaat.
Laatst heb ik dat rijk betreden. Stiekem. Het moest voor m'n werk!

“Ik keek naar de rondingen van een Chinees model, terwijl mijn zoons op de kinderopvang zaten”

Ongevraagd
Ik heb het ze niet gevraagd. Ze zouden me hebben geweigerd. Natuurlijk mag papa niet met hun auto’s spelen. Ook al is het dan voor z’n werk. Die auto’s zijn daarvoor veel te belangrijk!
Er moeten banden vanaf worden gesloopt. Ongelukken moeten plaatsvinden. De hulpdiensten ingeschakeld. Politieachtervolgingen. Er moet worden getakeld.

Papa zou dat toch allemaal niet begrijpen. Parels voor de zwijnen. Daarbij, de broers hebben al genoeg ruzie over welke auto van wie is. Daar kan een vader zich beter buiten houden.

Groot belang
Om het belang van hun speelgoedauto’s te illustreren: Mijn oudste zoon kent alle merken auto die er in onze wijk rondrijden. Mijn jongste zoon kent drie woorden: Eten, mama en… auto.

Wat moet een man van 31 ook met het speelgoed van zijn zoons? Kun je dan niet beter een modelspoorbaan optuigen?
Had ook gekund ja. Maar dit was makkelijker. Ik was bezig met een animatieproject. Ik schiep een wereld van inkt en papier. Met een klein stadje. Aan een rivier. Naast een snelweg. Met -natuurlijk- auto’s.

Roest
De animatie gaat over roest. De desastreuze gevolgen daarvan. Ik zie nu de metafoor. Want net als metaal, kan ook de fantasie corroderen. Het wordt breekbaar. Broos.

Wat ik bedoel te zeggen: Als kind teken je een auto. Het ziet er misschien niet direct uit als een auto, maar je benoemt het als zodanig. En jawel, iedereen accepteert de tekening als auto.
Moest ik eens proberen. Ik kan daar jaloers op zijn.

Chinees model
Het dichtst bij die kinderlijke onbevangenheid kon ik komen, door gebruik maken van het wagenpark van mijn zoons. Hun vrachtwagens, politieauto’s en trekkers waren mijn voorbeelden.
Terwijl zij op de creche zaten, tuurde ik naar de rondingen van een model waarop stond: ‘Made in China’.
Ik schaamde mij niet, ik genoot. Het voelde goed.

Joyriding
Ik had plezier met de auto’s van mijn kinderen. Buiten hun weten om. Een soort van joyriding. Het was fijn om ongestoord met hun speelgoed in de weer te zijn.

Mijn kinderen hebben er geen deel aan gehad. De enige troost voor mijn zoons: De auto’s in de tekenfilm zullen nooit roesten.

Meer weten over de animatie?
Nog heel even geduld! Op het moment van dit schrijven is de animator nog druk bezig met de laatste loodjes. Meer informatie over animaties in het algemeen vind je hier: https://edwardkobus.eu/animaties/

Video: Doves – Kingdom of Rust

Tags: animatie, fantasie, illustreren, kinderen, model
Geplaatst op: november 28, 2014