Waarvoor staat het autonome werk van Edward Kobus eigenlijk?

Enige tijd terug mocht ik deelnemen aan een discussiepanel over illustreren. Het was tijdens de eindexamenpresentatie van Academie Minerva (kunstacademie), in de voormalige Suikerunie te Groningen. Het discussiepanel was georganiseerd als onderdeel van een festival, opgezet als eindwerk door één van de kunstacademie studenten.

Ik was vereerd dat ik samen met twee andere illustratoren, Bart Nijstad en Jelte van Lente, mocht meepraten.

Flarden
Het discussiepanel vond plaats in een café. Een gezellige plek waar mensen hun lunch nuttigden en zich laafden aan lekkere biertjes. De prachtige eindwerkstukken van de Minerva studenten zullen besproken zijn. Wie weet ook wel de wereldproblematiek. Maar het discussiepanel was voor de aanwezigen daardoor wel wat moeilijk te volgen. (Zie ook de video onderaan deze blog)
Ik zelf vond het ook wel eens lastig om precies te achterhalen wat Jelte en Bart te melden hadden. Ik vrees dat ik vaak een klok heb horen luiden maar de klepel niet wist te vinden. Slechts flarden van zinnen kwamen aan. Toch neem ik een hoop waardevols mee uit dit samenkomen.

Vraag
Het onderwerp van discussie was het dagelijks tekenen. Ikzelf heb een project gehad waarin ik een jaar lang elke dag een tekening maakte. Zo ook mijn gesprekspartners. Wat mij daarbij opviel is dat zij altijd werken vanuit een thema.
Jelte reflecteert op de wereld die hij dagelijks om zich heen ziet. Bart richt zich op alledaagse situaties. Maar wat doe ik nu eigenlijk als het gaat om mijn autonome werk?

Ik heb een aantal maanden nagedacht. Toen kwam ik tot een vraag: Wat zeg ik eigenlijk met mijn werk?

Antwoord(?)
Lang heb ik gedacht dat ik niets te vertellen had. Geen boodschap, geen verhaal. Ik kijk vooral. Naar de wereld om mij heen maar ook de wereld in mijzelf. Ik staar naar de werkelijkheid buiten en kan mezelf verliezen in de verbeelding binnen.
Dit alles lijkt vooral passief. Maar het blijft niet bij kijken. Ik vorm meningen en vragen. Ik maak werk. En in dat werk laat ik mijn zienswijze zien.

Ik ben het níet eens met de stelling. Tenzij iedereen het met die stelling oneens is…

Ik wantrouw mensen die ongevraagde adviezen geven. Ik heb een lichte allergie voor dogma’s. En ik ben het bij voorkeur oneens met de stelling. Tenzij iedereen het met die stelling oneens is.
Van nature ben ik opzoek naar alternatieve zienswijzen. Andere perspectieven. Vermoeiend voor wie altijd wil discussiëren. Maar voldoende inspirerend wanneer je beeldend wil werken!

Mijn grote (on)gelijk
In mijn werk toon ik graag mijn blik op de wereld. En ik open graag de deur naar nieuwe werelden. Mijn grote gelijk (of ongelijk) zit hem niet in mijn meningen en stellingnames. Liever ga ik uit van mijn observaties en verbeelding. Het werk dat daaruit voortkomt is daar een weerspiegeling van. Het geeft nergens antwoord op. Liever stel ik vragen. Of maak ik iets wat er nog niet was…

Ha, het gesprek in de voormalige Suikerfabriek mag dan slecht te verstaan zijn geweest, het heeft bij mij wel het besef doen groeien dat ik met mijn werk wel degelijk een boodschap uitzend. Mijn hang naar tegendraadse meningen en mijn afkeer van dogma’s, pretenties en ongevraagde adviezen leidt uiteindelijk tot een devies waar ik mee kan leven: Kijk eens met andere ogen!

Een impressie van het gesprek. Video geschoten door Alvin J Kobus

Tags: bedoeling, edward kobus, kunst, kunstacademie, werk
Geplaatst op: september 6, 2018